het Claritas Protocol
De ziekte van Lyme komt steeds vaker voor in Nederland. Toch is de diagnose van de ziekte van Lyme niet zo makkelijk. Vaak worden klachten toegeschreven aan andere ziekten. Klachten kunnen pas later optreden en dan is Lyme niet meer terug te vinden in het bloed.
Naast het probleem met de diagnose is ook de ziekte van Lyme behandeling nog niet optimaal. De traditionele ziekte van Lyme behandeling met bijvoorbeeld antibiotica houdt geen rekening met de wijze waarop Lyme zich vermenigvuldigt.
Wat je echt wilt weten

Om de ziekte van Lyme goed het hoofd te kunnen bieden, zijn er een aantal dingen die je echt wilt weten zodat je een effectieve behandeling kunt kiezen.

Dat zijn de 3 V’s:

  • Vermommen: Lyme-spirocheten vermommen zich;
  • Vermenigvuldigen: Lyme-spirocheten vermenigvuldigen zich als ze aangevallen worden en sterven;
  • Verdedigen: Lyme-spirocheten verdedigen zich door het maken van biofilms en afgeven van toxines.

Dat is hoe ik het waarneem.

Net anders dan anders

De ziekte van Lyme kan vele verschillende ziektes nabootsen. Dat is algemeen bekend. De meest voorkomende zijn: Alzheimer, Fibromyalgie, Parkinson, Pfeiffer en MS.
Kenmerkend voor Lyme is dat klachten meestal anders zijn dan je zou verwachten en dat de oorspronkelijk bedoelde medicatie niet werkt.

Om wat voorbeelden te noemen: blaasontstekingen die ondanks antibioticakuren maar blijven terugkomen, gordelroos uitbraken die zich anders gedragen dan normaal, hartklachten die een ander patroon laten zien dan de cardioloog normaal ziet, etcetera.

Heb je een klacht of klachten waarvan artsen zeggen dat ze die nooit eerder op die manier gezien hebben, dan gaat er nu misschien een alarmlampje bij je branden?

Snel over het hoofd gezien

Omdat de ziekte van Lyme zoveel rare klachten geeft en andere ziektes nabootst, wordt de ziekte snel over het hoofd gezien.

Daar komt bij dat bloedonderzoeken vaak een verkeerd beeld geven. Hoe komt dat?

Immuunsysteem in de war

Wat ik waarneem is dat de Borrelia-spirocheet die Lyme veroorzaakt, zich kan vermommen als een andere ziekte, bijvoorbeeld het Epstein-Barr-Virus. Je lichaam stuurt dan antistoffen tegen het Epstein-Barr-Virus omdat je afweer dat herkent. Eenmaal aangekomen bij de indringer passen deze antistoffen niet want het is geen Epstein-Barrr maar een vermomde Borrelia-spirocheet. Ondertussen ‘zwemt’ de Borrelia-spirocheet ongedeerd en vrolijk verder.

Bloedonderzoeken missen Lyme vaak

De standaardbloedonderzoeken kijken naar de antistoffen die het lichaam aanmaakt. Omdat Lyme zich vermomt als andere indringers, werkt dat dus niet.

Hoe langer geleden je de ziekte van Lyme hebt opgelopen, des te meer vermomd de Lyme is en des te moelijker Lyme in je bloed te vinden is.

Waarom de aanval niet de beste verdediging is

De eerste reactie van mensen als ze horen dat ze Lyme hebben is om de ziekte met allerlei middelen en behandelingen te bestrijden. De aanval wordt vol ingezet.

Die neiging herken je misschien ook bij jezelf. Wellicht heb je ook al behandelingen gedaan die aanvalsgericht waren. Antibiotica, Kaardebol, Samento, bioresonantie enzovoort zijn allemaal behandelingen die de Lyme-spirocheten aanvallen.

Als je de spirocheten aanvalt, zie ik het volgende gebeuren. Een spirocheet heeft verschillende levensfases. Volwassen spirocheten en spirocheten in hun pubertijd bestaan uit wel 20 tot 30 segmenten.
Wanneer puber- en volwassen spirocheten aangevallen worden, gaan ze dood EN vallen in die segmenten, in die delen uiteen. Elk segment kan vervolgens weer uitgroeien tot een nieuwe spirocheet. In plaats van 1 spirocheet heb je dan wel 20 of meer spirocheten.

Aanvallen maakt dus dat de spirocheet zich vermenigvuldigt! Daarom ben ik van mening dat de aanval in geval van Lyme niet de beste verdediging is.

Hoe de Borrelia zich verdedigt

Als de Borrelia aangevallen wordt, zie ik dat de spirocheet ook extra biofilm maakt om zich in te verstoppen.

De biofilm is een zoete plakkerige laag. Bij de Borrelia is die laag veel dikker en taaier dan bij andere bacteriën. Zo zijn de spirocheten veilig voor veel verschillende soorten antibiotica en andere aanvalsmiddelen.

Naast de biofilm scheidt de Borrelia-spirocheet ook een toxinelaagje af. De spirocheten alarmeren elkaar door het afscheiden van deze toxines als er gevaar dreigt.

Stel dat je antibiotica of een ander aanvalsmiddel neemt, dan gaan de spirocheten die ermee in aanraking komen meer biofilm maken en veel toxines uitscheiden voordat ze sterven en uit elkaar vallen. Andere Borrelia-spirocheten doen hetzelfde en gaan ook toxines afgeven en extra biofilm maken. Daarin verstoppen ze zich, of in cystes die ze ook dan maken. Zo wachten ze tot het gevaar is geweken.

Die enorme afgifte van toxines is wat je vaak ziet bij een Herxheimer-reactie. Dat is een verergering van de symptomen doordat de Borrelia wordt aangevallen.

Inzichten inmiddels wetenschappelijk onderbouwd

Veel van mijn inzichten heb ik samen met mijn collega Heidy Draaijer inmiddels teruggevonden in wetenschappelijke onderzoeken.
Hier komen bewustzijn en wetenschap bij elkaar.

Wat nu?

Tja, het is leuk om dit allemaal te weten maar hoe voorkom je dat de spirocheten zich vermenigvuldigen, vermommen en verdedigen? Dat is belangrijk om ervoor te zorgen dat mensen met Lyme zich beter gaan voelen.

Ik zag dat de spirocheten door bepaalde trillingen niet meer uit elkaar konden vallen en dus oplosten in plaats van vermenigvuldigen. Ook kun je met bepaalde trillingen het vermommen stopzetten en door de biofilm heen werken.

Dit inzicht vormt de basis van het Claritas Protocol. De niet-agressieve insteek is gebaseerd op mijn helderziende waarnemingen en is uniek. Vele mensen ervaren dat het voor hen werkt, zie Ervaringen.

Hyacintha Kraidy is medisch helderziend geneeskundig therapeut en heeft een protocol ontwikkeld voor de ziekte van Lyme behandeling. Vanuit haar eigen ervaring met Lyme en haar eigen onderzoek, gecombineerd met haar gaven, kan zij een diagnose stellen en je begeleiden in de behandeling.